Tyl Uylenspiegel
YouTube
TYL UILENSPIEGEL
“In Damme, in Vlaanderen, toen mei de bloemen van de meidoorn opende, werd Uilenspiegel, zoon van Claes geboren”.
Met dit poëtische proza begint de Belgische schrijver Charles De Coster “De legende en de heldhaftige, vroolijke en roemrijke daden van Uilenspiegel en Lamme Goedzak in Vlaanderenland en elders”.
Naar aanleiding van de honderdste verjaardag van de verschijning van Tijl in 1968 stellen Arthur en Elisabeth Fauquez een persoonlijke adaptatie voor, trouw aan het boek van Charles De Coster. Ze passen de Nederlandse spelling van Uilenspiegel aan. Volgens het volksgeloof zou de uil zijn naam aan Uilenspiegel hebben gegeven: Uil en Spiegel: symbolen van wijsheid en komedie.
Twintig jaar na de creatie doet José Géal beroep op Serge Creuz om de scenografie van het spektakel te vernieuwen. Creuz verklaart: “Ik heb altijd van Toone gehouden. Ik heb ook altijd van Tijl gehouden. Ik heb hem ik weet niet hoe vaak gelezen. En telkens opnieuw ontdekte ik geen details, maar nieuwe flitsen (…). José Géal heeft mij volledig carte blanche gegeven voor de marionetten, voor de decors. Ik heb geprobeerd om de traditie van de poppen te respecteren, maar zonder ze door deze traditie te verlammen door andere gebaren, andere materialen te introduceren.” (Martine Duprez, Le Soir, 18 september 1988). Het is de uitstekende schilder Raymond Goffin die de decors maakt op basis van de maquettes van Serge Creuz.
De originele marionetten werden sindsdien aangekocht door de Dienst Erfgoed van de Franse Gemeenschap van België.
Uilenspiegel is openbaar domein geworden, net als Janklaassen. De Coster geeft hem een burgerlijke stand en neemt hem op in een historisch kader: dat van de politieke en religieuze moeilijkheden van de Lage Landen in de XVIde eeuw. Het is onze geschiedenis waarin een thema bloeit dat onze auteur nauw aan het hart ligt: Vrijheid. Vanwaar de universele dimensie van dit kunstwerk.